تراکنش های بانکی مشکوک ✅ : نحوه رسیدگی و پیشگیری

تراکنش های بانکی مشکوک به عنوان یکی از چالش های جدی در سیستم های مالی و بانکی شناخته می‌شوند. این تراکنش ها که به دلیل رفتارهای غیرمعمول و ناهمخوان با فعالیت‌های عادی مشتریان توجه بانک‌ها و نهادهای نظارتی را به خود جلب می‌کنند، معمولاً در معرض ریسک های پولشویی، تامین مالی تروریسم و تقلب قرار دارند.

در این مقاله، به بررسی فرآیند شناسایی، بررسی و پیگیری تراکنش های مشکوک بانکی توسط نهادهای نظارتی خواهیم پرداخت.

 

چه تراکنش های بانکی مشکوک هستند؟

در جواب سوال چه تراکنش های بانکی مشکوک هستند میتوانیم بگوییم:

وقتی پولی بدون مدرک در حساب باشد، مشکوک می‌شود.

تصور کنید پولی در حساب یک شخص یا شرکت وجود دارد، اما هیچ مدرکی نشان نمی‌دهد که این پول از کجا آمده است. یعنی اداره مالیات نمی‌داند این پول از طریق کار، فروش کالا، یا هر روش قانونی دیگری به دست آمده یا نه. در این حالت، به این پول «پول مشکوک» می‌گویند.

دو حالت اصلی برای این پول وجود دارد:

1. پولی که به صورت قانونی به دست آمده، اما مدرکی برای آن ارائه نشده: ممکن است این پول از راه کار کردن، فروش چیزی، یا سرمایه‌گذاری به دست آمده باشد، اما صاحب حساب مدرکی برای اثبات این موضوع ارائه نکرده است پس جز تراکنش های بانکی مشکوک محسوب میشوند. این کار می‌تواند به دلایل مختلفی مثل فرار از مالیات یا پنهان کردن درآمد در محاسبه مالیات مشاغل، انجام شود.
2. پولی که منبع آن مشخص نیست: ممکن است منبع این پول کاملاً نامشخص باشد و کسی نداند از کجا آمده است. این پول ممکن است از راه‌های غیرقانونی مثل قاچاق، رشوه، یا فروش مواد مخدر به دست آمده باشد.

ویژگی تراکنش های مشکوک بانکی

ویژگی تراکنش های مشکوک بانکی عبارتند از :

• تراکنش‌های با حجم بالا و غیرمنتظره: انتقال یا دریافت مبالغ بسیار زیادی به طور ناگهانی و بدون دلیل مشخص.
• تراکنش‌های به مقاصد نامشخص: انتقال پول به حساب‌هایی در کشورهای پرخطر یا به اشخاص ناشناس بدون توضیح قانع‌کننده.
• تراکنش‌های مرتبط با فعالیت‌های مجرمانه: استفاده از پول برای خرید کالاها یا خدمات غیرقانونی مانند مواد مخدر، سلاح، یا سایر اقلام ممنوعه.
• تراکنش‌های با روش‌های پرداخت غیرمعمول: استفاده از روش‌های پرداخت غیرمتعارف مانند کارت‌های اعتباری پیش‌خرید شده، حواله‌های نقدی کلان، یا انتقال پول از طریق صرافی‌های غیرمجاز.
• تراکنش‌های بدون مستندات کافی: عدم ارائه مدارک لازم برای توجیه منبع درآمد یا هدف از انجام تراکنش.
• تراکنش‌های متعدد و پی در پی به حساب‌های مختلف: انجام تعداد زیادی تراکنش کوچک به حساب‌های متعدد در مدت زمان کوتاه.
• تراکنش‌های متضاد با اطلاعات ارائه شده: تفاوت بین اطلاعات ارائه شده در مورد فعالیت‌های مالی و تراکنش‌های انجام شده هم جز تراکنش های بانکی مشکوک محسوب می شوند.

 

سقف تراکنش های بانکی مشکوک

مبلغ مشخصی برای تعیین سقف تراکنش های بانکی مشکوک وجود ندارد. هر تراکنشی که نتوان منبع قانونی و موجهی برای آن ارائه کرد (حتی 1000 تومان)، می‌تواند از سوی سازمان مالیاتی یا وزارت دارایی به عنوان تراکنش مشکوک تلقی شود.

با این حال، به عنوان یک آستانه اولیه، مجموع تراکنش‌های بانکی یک شخص در طول یک سال به میزان ۵ میلیارد تومان به عنوان یک نقطه عطف برای بررسی‌های دقیق‌تر در نظر گرفته می‌شود. این بدان معناست که اگر مجموع تراکنش های شما از این مقدار بیشتر باشد، احتمال بررسی‌های بیشتر توسط سازمان مالیاتی افزایش می‌یابد.

 

تفاوت تراکنش نامتعارف با تراکنش مبالغ بالا

ممکن است در نگاه اول متوجه تفاوت تراکنش نامتعارف با تراکنش مبالغ بالا نشوید !

مبنای اصلی تشخیص تراکنش های بانکی مشکوک ، عدم وجود مدارک و مستندات کافی برای توجیه منبع و هدف این تراکنش‌ها، و همچنین تناقض آن با فعالیت‌های اقتصادی معمول فرد است. بسیاری تصور می‌کنند که تنها تراکنش‌های با مبالغ بسیار بالا مشکوک تلقی می‌شوند، اما این تصور نادرست است.

هر تراکنش، صرف نظر از مبلغ آن، می‌تواند در صورت عدم تطابق با فعالیت‌های اقتصادی فرد و نبود مدارک معتبر، مشکوک شناخته شود.

بنابراین، برای جلوگیری از هرگونه سوءتفاهم با سازمان مالیاتی، بسیار مهم است که برای هر تراکنش، مدارک قانونی و قابل قبولی مانند قراردادها، فاکتورها و رسیدهای پرداخت داشته باشید. این مدارک باید به وضوح نشان دهند که منبع وجوه و هدف از انجام تراکنش چیست.

در صورت داشتن مدارک کافی و منطقی، هیچ نگرانی در خصوص مشکوک شناخته شدن تراکنش های شما وجود نخواهد داشت.

بخشنامه تراکنش های مشکوک

چکیده بخشنامه تراکنش های مشکوک بانکی به شرح زیر است :

تمامی اطلاعات بانکی حساب‌هایی که از سال ۱۳۹۳ به بعد، مجموع واریز و برداشت آن‌ها به ۵ میلیارد تومان یا بیشتر رسیده است، مورد بررسی دقیق قرار گرفته‌اند. این بررسی‌ها نه تنها شامل خود دارندگان حساب، بلکه اقوام درجه یک آن‌ها نیز می‌شود. هدف از این اقدام، شناسایی و بررسی دقیق تراکنش‌های مالی افراد پر درآمد و اطمینان از پرداخت صحیح مالیات بر درآمد آن‌هاست. بدین ترتیب، تلاش می‌شود تا از فرار مالیاتی بخش قابل توجهی از ثروتمندان جامعه جلوگیری شود.

مراحل رسیدگی به تراکنش های بانکی مشکوک

هنگامی که یک تراکنش بانکی به عنوان مشکوک شناسایی می‌شود، سازمان امور مالیاتی فرآیندی چند مرحله‌ای را برای بررسی آن آغاز می‌کند. مراحل رسیدگی به تراکنش های بانکی مشکوک به شرح زیر است :

1. تشکیل کمیته بررسی اولیه

   • تشکیل گروهی متشکل از متخصصان مالیاتی برای ارزیابی اولیه تراکنش و مقایسه آن با اطلاعات موجود در پرونده مالیاتی مودی.
   • در صورت وجود تناقض یا ابهام، پرونده به مرحله بعدی ارسال می‌شود.

2. بررسی مجدد توسط سازمان مبارزه با فرار مالیاتی

   • انجام تحقیقات بیشتر و جمع‌آوری اطلاعات تکمیلی از منابع مختلف.
   • تحلیل دقیق تراکنش و تطبیق آن با الگوهای شناخته شده تراکنش های بانکی مشکوک.

3. درخواست مدارک و توضیحات از مودی

   • دعوت از مودی برای ارائه اسناد و مدارک مرتبط با تراکنش مشکوک، مانند قراردادها، فاکتورها، صورت‌های مالی، سند حسابداری و هر مدرک دیگری که بتواند ماهیت تراکنش را روشن کند.

4. تحقیقات جامع

   • انجام تحقیقات گسترده توسط سازمان امور مالیاتی با استفاده از اطلاعات جمع‌آوری شده و همکاری با مراجع ذیصلاح مانند بانک‌ها، سایر نهادهای مالی، و سازمان‌های اطلاعاتی.
   • بررسی دقیق دلایل مشکوک شدن به تراکنش، مانند تفاوت فاحش بین درآمد اعلامی و گردش مالی حساب، تراکنش‌های مکرر به حساب‌های ناشناس، یا تراکنش‌های مرتبط با مناطق جغرافیایی پرخطر.

5. تصمیم‌گیری نهایی

   • در صورت تأیید تخلف، ارجاع پرونده به مراجع قضایی برای پیگیری قانونی.
   • در صورت عدم اثبات تخلف، مختومه شدن پرونده.

 

پیگیری تراکنش های بانکی مشکوک

سازمان امور مالیاتی کشور برای شفاف‌سازی نحوه رسیدگی و پیگیری تراکنش های بانکی مشکوک و رفع ابهامات موجود، موارد زیر را به عنوان معیار اصلی در نظر گرفته است:

• اصل اظهارات مودی: اظهارات کتبی مودیان مالیاتی در خصوص درآمدهای حاصل از تراکنش‌های بانکی، مبنای اصلی تعیین درآمد آنها خواهد بود.
• بررسی جامع تراکنش‌ها: گروه رسیدگی به تراکنش‌های بانکی، با استفاده از ابزارهای متنوعی مانند صورتحساب در سامانه مودیان، استعلام اطلاعات از سایر دستگاه‌ها، اقرار کتبی مودی، و تکنیک‌های حسابرسی، به بررسی دقیق تراکنش‌ها می‌پردازد.
• تکیه بر اسناد معتبر: تصمیم‌گیری در خصوص هر تراکنش بر اساس اسناد و مدارک معتبر و قابل اتکا صورت می‌گیرد.

پیشگیری از گردش حساب مشکوک

یکی از مهم‌ترین دلایل تشخیص تراکنش‌های بانکی به عنوان “مشکوک” توسط نهادهای مالی، عدم وجود مستندات کافی برای اثبات مشروعیت درآمد و هزینه‌ها است. به عبارت دیگر، اگر نتوانید نشان دهید که پول ورودی به حساب شما از طریق فعالیت‌های قانونی و مالیاتی شده به دست آمده است، ممکن است جر تراکنش های بانکی مشکوک تلقی شوند.

برای پیشگیری از گردش حساب مشکوک ، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• تفکیک حساب‌ها: حساب شخصی و حساب‌های مربوط به کسب‌وکار را جدا نگه دارید تا ردیابی جریان‌های مالی ساده‌تر شود.
• شفاف‌سازی تراکنش‌ها: برای هر تراکنش، سعی کنید مستندات کافی مانند فاکتور، رسید، قرارداد و … داشته باشید.
• مسدود کردن حساب‌های غیرفعال: حساب‌های بانکی که به ندرت از آن‌ها استفاده می‌کنید را مسدود کنید تا از تراکنش‌های غیرمجاز جلوگیری شود.
• محدود کردن استفاده از حساب‌های مشترک: استفاده از حساب‌های مشترک با شرکا را به حداقل برسانید و در صورت استفاده، تراکنش‌ها را به‌طور دقیق ثبت کنید.
• ثبت دقیق تراکنش‌ها: کلیه تراکنش‌های مالی خود را به‌طور دقیق در دفاتر حسابداری ثبت کنید.

برای اطلاع بهتر از این شرایط میتوانید از بهترین شرکت های حسابداری شیراز کمک بگیرید.

سخن پایانی

با توجه به افزایش روزافزون تقلب‌ها و جرایم مالی، بانک‌ها و مؤسسات مالی باید همواره به روزرسانی و بهینه‌سازی سیستم‌های نظارتی خود را در اولویت قرار دهند. همکاری مؤثر بین نهادهای نظارتی، استفاده از فناوری‌های نوین و تقویت آگاهی مشتریان نسبت به ریسک‌های مالی، می‌تواند به کاهش تراکنش های بانکی مشکوک و ارتقاء امنیت در سیستم‌های بانکی کمک کند.